Канстанцін Пятровіч Вільбуа |

Канстанцін Вільбуа

Вільбоа. Маракі (Іван Яршоў)

Выхоўваўся ў кадэцкім корпусе, быў кіраўніком студэнцкага хору. У 1853—1854 гадах кіраваў хорам спевакоў і бальным аркестрам лейб-гвардыі Паўлоўскага палка. У 1856 разам з А. Н. Астроўскім і В. П. Энгельгардтам удзельнічаў у фальклорнай экспедыцыі па Волзе. З 2-й паловы 60-х гг. жыў у Харкаве, дзе арганізаваў бясплатную музычную школу «для дзяцей усіх саслоўяў», чытаў ва ўніверсітэце лекцыі па гісторыі і тэорыі музыкі, быў дырыжорам опернага тэатра і прыватнага аркестра. З 1867 г. служыў у Варшаве. Быў знаёмы з М. І. Глінкай, А. С. Даргамыжскім, крытыкам А. А. Грыгор'евым. Вільбоа належаць клавіры дзвюх опер Глінкі і перакладанне для фартэпіяна ў 4 рукі яго «Камарынскай».

Вільбоа — аўтар папулярных песень і бытавых рамансаў, у тым ліку героіка-рамантычнага дуэта «Маракі» («Наша мора нялюднае», сл. Г. М. Языкова), «Думка» (сл. Т. Г. Шаўчэнка), «На паветраным акіяне» (сл. М. Ю. Лермантава). Вільбоа належаць: оперы – «Наташа, або Волжскія разбойнікі» (1861, Вялікі тэатр, Масква), «Тарас Бульба», «Цыган» (абедзве не апублікаваны); музыка да драмы «Пскавічка» Мея (1864, Александрынскі тэатр, С.-Пецярбург). Каштоўнасць уяўляе апрацоўка народных песень – “Русские народные песни” [100] пад рэд. А.А.Грыгор’ева (1860, 2-е выд. 1894), «Рускія рамансы і народныя песні» (1874, 2-е выд. 1889), апрацоўка песень для разл. інструментаў («150 рускіх народных песень») і інш.